top of page

Εκκλησίες σε αρχαία Ιερά

  • Writer: Κων/να Σαραντοπούλου
    Κων/να Σαραντοπούλου
  • Mar 25
  • 7 min read



Διάφοροι χώροι της Ακρόπολης αλλάζουν και γίνονται χριστιανικοί. Για παράδειγμα μία σπηλιά που βρίσκεται πάνω από το θέατρο μετατρέπεται και αφιερώνεται στην Παναγία την Χρυσοσπηλιώτισα. Το Ασκληπιείο αλλάζει σε ναό των Αγίων Αναργύρων. Η Αρχαία Κρήνη, όπως και κάθε πηγή που για τους αρχαίους -όπως και σήμερα είναι παραδεκτό – είχε θαυματουργές ιδιότητες, αν και καθόλα «ειδωλολατρικής» έμπνευσης γίνεται Αγίασμα, για τις ίδιες, φυσικά, ιαματικές ιδιότητες.


Μεταξύ 6ου και 8ου αιώνα σφραγίστηκε η είσοδος του πρόναου για να γίνει εκεί το Ιερό Βήμα. Στον τοίχο του προδόμου ανοίχτηκε η κύρια είσοδος της εκκλησίας. Στην βόρεια πλευρά ανοίχτηκε μικρή πόρτα (σήμερα είναι κλειστή με παράταιρο τρόπο). Πιθανότατα, ανοίχτηκαν τρεις ακόμα πλάγιες πόρτες μετά το έτος 979, οπότε και έγινε η εικονογράφηση των εξωτερικών τοίχων. Στα τέλη του 10ου ή κατά τις αρχές του 11ου αιώνα, έγινε ριζική ανακαίνιση της εκκλησίας με δαπάνες πιθανότατα του Βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Β΄ του Βουλγαροκτόνου.

Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, το Θησείο μετατράπηκε σε λατινική εκκλησία. Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, περιήλθε πάλι στους Έλληνες ως εκκλησία, αλλά επιτρεπόταν μόνο μία φορά τον χρόνο, στις 23 Απριλίου του Αγίου Γεωργίου, να λειτουργούν. Το 1836 το Θησείο γίνεται αποθήκη και μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, ξανά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου μέχρι το 1835, οπότε και μετατράπηκε σε προσωρινό αρχαιολογικό μουσείο και αργότερα σε αποθήκη αρχαιοτήτων. Το 1936 και με απόφαση του αρχαιολογικού συμβουλίου γκρεμίστηκαν οι μεταγενέστεροι τοίχοι με τους οποίου φρασσόταν ο πρόναος αναστυλώθηκαν και συμπληρώθηκαν οι δύο κίονες, οι χριστιανικές τοιχογραφίες και αγιογραφίες αφαιρέθηκαν.




Στην οδό Ευριπίδους υπάρχει το εκκλησάκι τουΑϊ-Γιάννη του Πρόδρομου, γνωστό και ως Αϊ Γιάννη της Κολώνας, διότι μέσαστην εκκλησία, στον χώρο του ιερού και στο αριστερό του μέρος υπάρχειαρχαίος κορινθιακός κίονας, ο οποίος βγαίνει πάνω από τα κεραμίδια τηςεκκλησίας. Στην βάση της κολόνας, οι παλιοί Αθηναίοι έδεναν πολύχρωμανήματα και κορδέλες, για να γιατρέψει ο Άι-Γιάννης τις αρρώστιες τους.Πρόκειται για ένα εντελώς αρχαίο «ειδωλολατρικό» συνήθειο που έκαναν σεαντίστοιχα μέρη για να ζητήσουν προστασία από τον Απόλλωνα Αυγιέα.



Αν ακολουθήσουμε την Ιερά Οδό από τον Κεραμεικό στατέσσερα περίπου χιλιόμετρα θα συναντήσουμε ένα εκκλησάκι. του Αγ. Σάββα.Εκεί, σύμφωνα διάφορες ιστορικές πηγές, επιγραφές και άλλες, υπήρχε μίαιερή συκιά. Αυτό, βέβαια, μας το επιβεβαιώνει και ο Παυσανίας: «Υπάρχειεπίσης βωμός του Ζεφύρου και ιερό της Δήμητρας και της Κόρης, όπουτιμώνται μαζί και η Αθηνά και ο Ποσειδών. Στο μέρος αυτό λένε πως οΦύταλος είχε δεχτεί στο σπίτι του τη Δήμητρα και πως η θεά τους έδωσε σαντάλλαγμα (σ.τσ. για πρώτη φορά) το οπωροφόρο δέντρο της συκιάς.»

Στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής, υπάρχει η γνωστήσπηλιά της Πεντέλης που κατά τους αρχαίους θεωρούνταν «Αιπόλειο τουΠανός» ή αλλιώς «Παναιπόλειο», δηλαδή ο Πόλος του Πάνα ή του Παντός. Ταδιάφορα «υπερφυσικά» φαινόμενα στο σπήλαιο αλλά και στην γύρω περιοχή«δίνουν και παίρνουν» όπως και οι διάφορες θεωρίες γι αυτά. Ο τόπος εκείφαίνεται να έχει κάποια ιδιαίτερη ενέργεια. Για τους λόγους αυτούς,προφανώς, αναγέρθηκε μικρή εκκλησία προκειμένου να «εξαγνίσει» τον τόπο ήνα οικειοποιηθεί την ενέργεια της περιοχής. Πεντέλη, άλλωστε, σύμφωναμε μία σύγχρονη εκτίμηση σημαίνει «Πύλη εν τω τέλη».

Κοντά στον Μαραθώνα υπάρχει η Μονή Βρανά. Είναιχτισμένη στο αρχαίο ιερόΔήμητρος Χθονίας. Μάλιστα, εκεί υπάρχει και κάτιτο ιδιαίτερα χαρακτηριστικό. Η μονή είναι «εντοιχισμένη» σε μίασπηλιά,  -σφραγίζοντας έτσι την πρόσβαση- από ορισμένο ύψος της οποίαςστάζει μύρο. Το μύρο αυτό, βέβαια, είναι πλέον «άγιο» και «ιερό», αφούσε κανέναν από τους επισκέπτες και τους πιστούς, δεν πάει το μυαλό ότιτο «αγιασμένο» αυτό μύρο προϋπήρχε της εκκλησίας, από τα «ειδωλολατρικά»χρόνια. Ανάλογο φαινόμενο υπάρχει σε αρκετές εκκλησίες όπως στην ΑγίαΠαρασκευή Τεμπών.

Το απόμερο γραφικό ερημοκλήσι της Οσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας τηςΠελοποννησίας, με την θαυμαστή, σαν από εξωτικό παραμύθι, δασοσκέπαστηοροφή της, στους πρόποδες του Τετραγίου όρους, τέσσερα περίπου χλμ απότο χωριό Βάστα Μεγαλοπόλεως και σε υψόμετρο περί τα 860μ. Ενδέχεται ναανεγέρθη στα ερείπια ναού του τραγοπόδαρου αρχαίου θεού Πάνα -του σατανάκατά τους χριστιανούς. Χάλκινα αγαλματίδια που βρέθηκαν εκεί προδεκαετιών ενισχύουν, χωρίς να επιβεβαιώνουν την εικασία αυτή.



Η αρχαία Τεγέα συνορεύει με την αρχαία Μαντίνειαστον αρχαιολογικό χώρο της οποίας υπάρχει η εκκλησία της Αγίας Φωτεινής.Η εκκλησία αυτή είναι η παράξενη εκδοχή αρχιτεκτονικής χριστιανικούοικοδομήματος. Σε τίποτα δεν θυμίζει εκκλησία. Αυτό που είναι βέβαιοείναι πως βρίσκεται χτισμένη στα θεμέλια του ναού της Αρτέμιδος καιχτίστηκε αποκλειστικά από τα αρχαία αυτά οικοδομικά υλικά, καθώς από τααιγυπτιακά Σεραπεία της περιοχής και επίσης από ένα ναίσκο της θεάςΉρας.

Στον Ταύγετο και στην αρχαία πόλη Βρυσέαιυπήρχε ναός και άγαλμα του Διονύσουστο ύπαιθρο και πηγή. Σήμερα υπάρχειεκκλησία. Στην ίδια περιοχή υπάρχει και εκκλησάκι του προφήτη Ηλία γιατο οποίο υπάρχει η παράδοση ότι: «μετά από τάμα πιστού, οι εργάτεςπροσπάθησαν να κτίσουν το εκκλησάκι στην απέναντι κορφή, αλλά τα υλικάτο βράδυ εξαφανίζονταν και τα έβρισκαν την επομένη, στη ψηλότερη κορφήόπου τελικά κατασκευάστηκε». Παράξενο που το τάμα του πιστού δεν«έπιασε» και το εκκλησάκι ήθελε να χτιστεί σε εκείνη την κορυφή τουΤαύγετου, όπου βρισκόταν η ιερή τοποθεσία του Ήλιου ή του Απόλλωνα.


Comments


bottom of page