Αφιέρωμα τους ήρωες της Ελληνικής επανάστασης του 1821..16..
Κων/να Σαραντοπούλου
Apr 6
11 min read
Updated: Apr 7
ΖΑΡΙΦΟΠΟΥΛΟΙ
Όνομα οικογένειας από την Ανδρίτσαινα, της οποίας αρχηγός ήταν ο πλούσιος προύχοντας Ζαρίφης
Ζαριφόπουλος Αναγνώστης
Αγωνιστής του 1821.
Ζαριφόπουλος Νικόλαος
Αδελφός του Ανδρέα Ζαριφόπουλου από την Ανδρίτσαινα. Κατηχήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819, σε ηλικία 35 χρόνων, από το Ν. Πονηρόπουλο. Πολέμησε, ως καπετάνιος των Ανδριτσάνων στην πρώτη μάχη που έδωσε ο Κολοκοτρώνης κατά των Τούρκων, έξω από την Καρύταινα. Όταν κατέβηκε ο Δράμαλης, θορυβημένοι οι πολιτικάντηδες τον έστειλαν με το Ν. Πονηρόπουλο στη Ζάκυνθο να ζητήσουν με αναφορά την Αγγλική προστασία. Ο Μαίητλαντ δεν ανταποκρίθηκε και μετά την καταστοφή του Δράμαλη οι Έλληνες αποστασιοποιήθηκαν από τέτοιες πρακτικές.
ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ή ΓΙΑΤΡΑΚΟΣ
Αγωνιστής και πρακτικός γιατρός
Αγωνιστής από τη Λακωνία. Πολεμούσε και γιάτρευε τους συμπολεμιστές του με τις ιατρικές γνώσεις που είχε, ως πρακτικός γιατρός. Υπηρέτησε τον αγώνα από την αρχή μέχρι τέλους, έχοντας υπό τις οδηγίες του στρατιωτικό σώμα με το οποίο πολέμησε ο ίδιος σε πολλές μάχες και το οποίο τροφοδοτούσε ο ίδιος. Θυσίασε όλη την περιουσία του στον Αγώνα.
Πέθανε πάμπτωχος μετά το 1846.
Μετά το θάνατό του η επιτροπή εκδουλεύσεων τον κατέταξε στην τάξη των αξιωματικών.
ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΙ
Κανελλόπουλος Αναγνώστης
Αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης
Ο Κανελλόπουλος Αναγνώστης καταγόταν από την Ανδρίτσαινα και εμπορευόταν στην Τριπολιτσά.
Προσέφερε μεγάλη υπηρεσία στον αγώνα κατά την εκστρατεία του Δράμαλη στην Πελοπόννησο με την ακόλουθη ενέργεια: όταν η Πελοποννησιακή Γερουσία δεν είχε καθόλου μολύβι να εφοδιάσει με μπαρουτόβολα τα στρατεύματα, για να αντιμετωπιστεί ο Δράμαλης, παρουσιάστηκε ο Αναγνώστης Κανελλόπουλος και προσέφερε ενενήντα καντάρια μολύβι που το είχε στείλει ο αδελφός του Δήμος από τη Μάλτα για να το εμπορευτεί.
Τα βόλια από το πολύτιμο υλικό τσάκισαν τη στρατιά του Δράμαλη.
Ο Κανελλόπουλος πολέμησε και κατά του Ιμπραΐμ.
Για τις υπηρεσίες που προσέφερε, μετά την επανάσταση τάχτηκε λοχαγός της φάλαγγας.
Κανελλόπουλος Δήμος
Αδελφός του Αναγνώστη Κανελλόπουλου.
Κανελλόπουλος Παναγιώτης
Αγωνιστής από τη Δημητσάνα. Σκοτώθηκε στο Μανιάκι.
ΚΡΕΣΤΕΝΙΤΗΣ ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ (Πύργος Ηλείας 1793 – 1873)
Φιλικός, αγωνιστής και πολιτικός
Ο Κρεστενίτης Λυκούργος καταγόταν από τον Πύργο Ηλείας και ήταν γιος του Ιωάννη Κρεστενίτη, προκρίτου του Πύργου.
Ξεκίνησε τις σπουδές του στη Ζάκυνθο και τις ολοκλήρωσε στην Ιόνιο Ακαδημία της Κέρκυρας.
Πριν την Επανάσταση είχε αναλάβει το ρόλο του δάσκαλου στον Πύργο.
Στα παιδιά μιλούσε για ελευθερία και τα μάθαινε στρατιωτικές κινήσεις.
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και εργάστηκε για τη διάδοσή της.
Η δραστηριότητά του έθεσε τη ζωή του σε κίνδυνο και αναγκάστηκε να κρυφτεί από τους Τούρκους.
Όταν άρχισε ο αγώνας τάχθηκε υπό το Χαράλαμπο Βιλαέτη επί κεφαλής πολλών Πυργίων και πήρε μέρος σε διάφορες μάχες στη Δ. Πελοπόννησο.
Με την εισβολή του Δράμαλη βρισκόταν στην Αργολίδα και επηρεασμένος από τον πανικό που απλώθηκε έφυγε με τους συντρόφους του για τον Πύργο.
Κατά την πρώτη φάση του εμφυλίου ο Λυκούργος Κρεστενίτης ήταν πολιτικός αντίπαλος του Θ. Κολοκοτρώνη, λόγω της φιλίας του με τον Ανδρέα Ζαΐμη. Μετά την άφιξη του Ιμπραΐμ και την αποφυλάκιση του Θ. Κολοκοτρώνη ο Κρεστενίτης διορίστηκε από την κυβέρνηση στην επιτροπή εφοδιασμού του στρατοπέδου που ίδρυσε ο Θ. Κολοκοτρώνης στο Μακρυπλάγι.
Εκλέχτηκε πληρεξούσιος Ηλείας σε διάφορες Εθνοσυνελεύσεις.
Αργότερα υπηρέτησε σε διάφορες πολιτικές θέσεις και εκλέχτηκε πολλάκις βουλευτής Ηλείας από το 1844 μέχρι το 1869.
Διετέλεσε Διοικητής της επαρχίας Κυναίθης, Υπουργός Οικονομικών, Εσωτερικών και Δικαιοσύνης, Πρόεδρος της Βουλής και Γερουσιαστής. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας πρωταγωνίστησε σε αρκετά σκάνδαλα μικροκομματικού τύπου και διαφθοράς.
Ο Λυκούργος Κρεστενίτης ήταν παντρεμένος με τη Μαριγώ Μαυρομιχάλη πρωτότοκη κόρη του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, γεγονός που του έδινε πολιτική δύναμη, αφού το συγγενικό δίκτυο της οικογένειας Μαυρομιχάλη ήταν αρκετά ισχυρό.
Πέθανε στον Πύργο Ηλείας το 1873
Πολιτικός της Επανάστασης και της Οθωνικής περιόδου
Ο Γεώργιος Κουντουργιώτης γεννήθηκε το 1782 και ήταν γιος του Αναγνώστη Κουντουργιώτη από την Ύδρα.
Αναμείχτηκε ενεργά στα δημόσια πράγματα τόσο κατά τη διάρκεια του αγώνα, όσο και κατά την πρώτη περίοδο του ελεύθερου ελληνικού κράτους.
Πήρε μέρος στη Β΄ Εθνοσυνέλευση του Άστρους (1823) και διορίστηκε Πρόεδρος του Εκτελεστικού Σώματος, θέση στην οποία παρέμεινε σε όλη τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου (1823-24).
Στον εμφύλιο συγκρούστηκε με τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους στρατιωτικούς τού αντίπαλου στρατοπέδου, γεγονός που έφερε βαρύτατο πλήγμα στον αγώνα.
Στις αρχές του 1825 το Βουλευτικό Σώμα του ανέθεσε την ευθύνη των επιχειρήσεων κατά του Ιμπραΐμ, αλλά η απειρία του τον οδήγησε σε αποτυχίες και τελικά σε παραίτηση.
Στη συνέλευση της Τροιζήνας (1826) δεν υποστήριξε την εκλογή του Καποδίστρια, ως Κυβερνήτη της Ελλάδας, και αργότερα άσκησε έντονη αντιπολιτευτική δράση εναντίον του.
Επί Όθωνα χρημάτισε Γερουσιαστής, Σύμβουλος της Επικρατείας, Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου, Υπουργός Ναυτικών και Πρόεδρος της Κυβέρνησης Κουντουριώτη, η οποία σχηματίστηκε στις 8 Μαρτίου 1848 αλλά, επειδή δεν μπόρεσε να ελέγξει τα εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα της χώρας, αντικαταστάθηκε από κυβέρνηση με Πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Κανάρη, στις 15 Οκτωβρίου 1848.
Στα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του ελάχιστα αναμείχθηκε με την πολιτική, έμεινε όμως αφοσιωμένος στον Όθωνα.
Πέθανε στην Ύδρα στις 9 Απριλίου 1858.
ΠΑΠΑΛΕΞΗΣ
Αρχιπροεστός της Πελοποννήσου – Κληρικός – Αγωνιστής
Ο Παπαλέξης καταγόταν από το χωριό Αμπελιώνα της Ανδρίτσαινας και ήταν γιός του Παναγιώτη Κανέλλου ή Κανελλέτου ή Κανελλάκη και της Κρηνιώς.
Το βαφτιστικό του ήταν Αλέξης και είχε την ιδιότητα του κληρικού.
Διακρινόταν για τη φυσική του εξυπνάδα και το θάρρος του.
Έμαθε την τουρκική γλώσσα, απέσπασε την εύνοια της Βαλιδέ Σουλτάνας και διορίστηκε Μπας Κοτζάμπασης, δηλαδή «Προεστώς των Προεστώτων» του Μοριά, αξίωμα από το οποίο απόκτησε μεγάλη δύναμη, επιρροή και περιουσία. Χρημάτισε βεκίλης επανειλημμένα στην Κωνσταντινούπολη.
Γύρισε στο Μοριά το 1818 και ήταν μαζί με το Θεόδωρο Δεληγιάννη Μοραγιάνηδες, όταν οι Toύρκοι άρχισαν να υποψιάζονται τον ετοιμαζόμενο σηκωμό.
Ο Παπαλέξης καθησύχασε τους Τούρκους προσφέροντας πολύτιμη υπηρεσία στο έθνος για την προετοιμασία του απελευθερωτικού κινήματος.
Όταν άρχισε η Επανάσταση , οι Τούρκοι τον φυλάκισαν μαζί με άλλους προύχοντες και δεσποτάδες, οι περισσότεροι από τους οποίους πέθαναν σε άθλιες συνθήκες.
Ο Παπαλέξης πέθανε στις 18 Σεπτεμβρίου 1821, λίγες μέρες πριν την άλωση της Τριπολιτσάς.
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΗ ΓΕΡΟΥΣΙΑ
Πελοποννησιακή Γερουσία ονομάστηκε o οργανισμός διοίκησης που συγκροτήθηκε από τους επαναστατημένους Έλληνες της Πελοποννήσου τον Μάιο του 1821, δηλ. η δημιουργία κεντρικής εξουσίας με τοπικό χαρακτήρα.
Το τρίτο δεκαήμερο του Μαΐου 1821 συγκεντρώθηκαν πρόκριτοι και αρχιερείς της Πελοποννήσου – ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση του Π. Μαυρομιχάλη και των Δεληγιανναίων – στη Μονή των Καλτεζών, στα σύνορα των σημερινών Νομών Αρκαδίας και Λακωνίας, όπου και ψήφισαν τη σύσταση της πρώτης μεγάλης γερουσίας, η οποία ονομάστηκε «Πελοποννησιακή Γερουσία» (26 Μαΐου 1821).
Η Πελοποννησιακή Γερουσία που έμελλε ν΄ ασκήσει τα διοικητικά της καθήκοντά μέχρι την πτώση της Τριπολιτσάς, την επόμενη ημέρα, στις 27 Μαΐου του 1821, μετακινήθηκε στη Μονή Χρυσοπηγής στη Στεμνίτσα.
Από τη Συνέλευση των Καλτεζών απουσιάζουν εντελώς οι στρατιωτικοί και οι εκπρόσωποι του λαού και αυτό αποκαλύπτει αφ’ ενός πόσο μονόπλευρα επιχειρήθηκε να λυθεί το πρόβλημα της διοίκησης, αφ’ ετέρου τα αίτια της έναρξης των προστριβών πολιτικών και στρατιωτικών.
ΠΕΤΡΟΒΑΣ ΜΗΤΡΟΣ ή ΜΗΤΡΟΠΕΤΡΟΒΑΣ (1745 – 1838)
Αγωνιστής στα Ορλωφικά και την Επανάσταση του 1821
Πιστός οπαδός του Κολοκοτρώνη
Ο Μήτρος Πέτροβας ή Μητροπέτροβας γεννήθηκε το 1745 στη Γαράντζα της Μεσσηνίας.
Ανέπτυξε πολεμική δραστηριότητα εναντίον των Τούρκων στα Ορλωφικά 1770, μαζί με τον Κωνσταντίνο Κολοκοτρώνη (πατέρα του Θεόδωρου) και εργάστηκε για την προετοιμασία της επανάστασης.
Όταν άρχισε ο αγώνας τάχθηκε στο πλευρό του Θ. Κολοκοτρώνη και τον ακολούθησε στην Αρκαδία.
Παρά την προχωρημένη ηλικία του πολέμησε ηρωικά και ως την τελειωτική νίκη στη μάχη του Βαλτετσίου.
Πήρε μέρος στην πολιορκία της Τριπολιτσάς, σε διάφορες πολεμικές συγκρούσεις και εναντίον του Ιμπραΐμ (1825).
Το 1823 πήρε το βαθμό του χιλιάρχου και στις εμφύλιες διενέξεις ήταν πιστός οπαδός του Κολοκοτρώνη, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί μαζί με το γαμπρό του, Γιαννάκη Γκρίτζαλη, από την Κυβέρνηση του Γ. Κουντουργιώτη στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα (1825).
Υπήρξε πολέμιος της Αντιβασιλείας και μετά την καταδίκη του Κολοκοτρώνη πρωτοστάτησε στην ανταρσία των Μανιατών εναντίον των Βαυαρών (1834) και λίγο αργότερα στην εξέγερση της Μεσσηνίας.
Για τη συμμετοχή του στο αντικυβερνητικό κίνημα καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά δεν εκτελέστηκε η ποινή λόγω του προχωρημένου της ηλικίας.
Μετά από χρόνια αμνηστεύθηκε και αποτραβήχτηκεστη γενέτειρά του, όπου και πέθανε το 1838.
ΠΛΑΠΟΥΤΑΣ ΚΟΛΙΑΣ (1735 – 1827)
Κλεφταρματολός – Αγωνιστής στα Ορλωφικά και στην Επανάσταση του 1821
Ο Κόλιας Πλαπούτας γεννήθηκε στο χωριό Σουλιμά της Τριφυλίας το 1735 και στα 18 του χρόνια αναγκάστηκε να γίνει κλέφτης στα βουνά της Γορτυνίας, διότι σκότωσε έναν Τούρκο.
Συνδέθηκε με άλλους ονομαστούς κλέφτες του Μοριά (Ζαχαριά, Κ. Κολοκοτρώνη, Πετιμεζαίους κ. α.) και συμμετέσχε στην ελληνική εξέγερση του 1770 (Ορλωφικά) και στο διωγμό των Τουρκαλβανών.
Μετά την κήρυξη του αγώνα, ο Πλαπούτας λόγω της προχωρημένης ηλικίας φρόντιζε για τη στρατολόγηση ανδρών και την εξεύρεση πολεμοφοδίων για τις ανάγκες του αγώνα.
Πέθανε στη Μονή Προδρόμου της Στεμνίτσας το 1827, όπου τον είχαν μεταφέρει τα παιδιά του για ασφάλεια.
ΠΛΑΠΟΥΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ή ΚΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ (1786 – 1864)
Φιλικός και οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης
Εξέχουσα στρατιωτική φυσιογνωμία της Ελληνικής Επανάστασης, γιός του Κόλια Πλαπούτα και στενός συνεργάτης του Θ. Κολοκοτρώνη.
Γεννήθηκε στην Παλούμπα της Γορτυνίας το 1786.
Το 1806 με τους διωγμούς των κλεφτών του Μοριά από τους Τούρκους κρατήθηκε όμηρος, αλλά, όταν απελευθερώθηκε, κατέφυγε στα Επτάνησα.
Το 1811 υπηρέτησε στη Ζάκυνθο στον αγγλικό στρατό ως εκατόνταρχος. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και επιστρέφοντας στη γενέτειρά του επιδόθηκε στη μύηση νέων φιλικών για την προετοιμασία του αγώνα.
Ο Πλαπούτας πρωτοστάτησε στον ξεσηκωμό της Γορτυνίας και μετά τον ξεσηκωμό στάθηκε στην πρώτη γραμμή των επιχειρήσεων στην Πελοπόννησο, υπό τις διαταγές του Θ. Κολοκοτρώνη. Αξίζει να αναφερθεί η συμμετοχή του στις μάχες του Λεβιδιού, της Καρύταινας, της Πιάνας, του Βαλτετσίου, του Λάλα και στην πολιορκία της Τριπολιτσάς κατά το 1ο έτος της Επανάστασης.
Στη συνέχεια συνέβαλε στην πολιορκία της Πάτρας, στην απόκρουση του Δράμαλη (1822) και του Ιμπραΐμ (1825).
Στις εμφύλιες διενέξεις ο Πλαπούτας έμεινε αρχικά πιστός στο Θ. Κολοκοτρώνη, αλλά μετά την ανάληψη της εξουσίας από το Γ. Κουντουργιώτη προσπάθησε να συμφιλιώσει τις αντιμαχόμενες παρατάξεις.
Υποστήριξε την πολιτική του Καποδίστρια και πήρε το βαθμό του Συνταγμα-τάρχη.
Εκλέχτηκε πληρεξούσιος Γορτυνίας στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση του Άργους (1829) και μέλος επταμελούς επιτροπής για την επικοινωνία με τον Κυβερνήτη.
Το 1832 ταξίδεψε στο Μόναχο, ως μέλος Επιτροπής, για να υποβάλουν τα σέβη τους στο νέο Βασιλιά Όθωνα.
Το 1833 ο Πλαπούτας κατηγορήθηκε από την Αντιβασιλεία, όπως και ο Κολοκοτρώνης, ως ύποπτος συνωμοσίας εναντίον της νόμιμης εξουσίας.
Συνελήφθη, φυλακίστηκε, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
Η ποινή του μειώθηκε από τον Όθωνα και τελικά του δόθηκε χάρη και αποφυλακίστηκε στις 29 Μαΐου 1835.
Τα επόμενα χρόνια χρημάτισε πληρεξούσιος στην Εθνοσυνέλευση της Αθήνας, τιμήθηκε με τον τίτλο του επίτιμου υπασπιστή του βασιλιά και διετέλεσε Γερουσιαστής. Πέθανε στη γενέτειρά του το 1864.
ΦΡΑΤΖΗΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ (1781-1851)
Κληρικός – Φιλικός και Αγωνιστής του 1821 – Ιστοριογράφος – Λόγιος
Ο αγωνιστής κληρικός
Ο Φραντζής Αμβρόσιος γεννήθηκε στο Μεσορούγι Καλαβρύτων το 1781 και μορφώθηκε στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, όπου σε νεανική ηλικία εκάρη μοναχός.
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία το 1819 και εργάσθηκε με επιτυχία για την προετοιμασία της Επανάστασης και την έναρξη του Αγώνα .
Πήρε μέρος στη σύσκεψη της Βοστίτσας (Ιαν.1821) και αντιμετώπισε με διπλωματικότητα την τουρκική διοίκηση.
Ως Πρωτοσύγκελος στην Κυπαρισσία, πέτυχε την έναρξη και εξάπλωση της Επανάστασης στη ΝΔ Πελοπόννησο. Συμμετέσχε στη συν- έλευση των Καλτεζών ( Μάιος 1821), ως αντιπρόσωπος της Μητροπόλεως «Χριστια-νουπόλεως» (Τριφυλίας) και έγινε μέλος της Πελοποννησιακής Γερουσίας και μέλος της «Εθνικής Βουλής». Το 1827 έγινε πληρεξούσιος στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Ερμιόνης.
Εκτός από τη διοίκηση ο Φραντζής πρωτοστάτησε και σε μάχες στην Τριφυλία, Μεσσηνία και Αρκαδία.
Σημαντική υπήρξε η παρουσία του στη μάχη του Λάλα, στην πολιορκία του Νεοκάστρου και στο Μανιάκι.
Τάχθηκε με την παράταξη του Θ. Κολοκοτρώνη και τον κατατρέξανε γι’ αυτό οι αντίθετοι κατά τις εμφύλιες διαμάχες, αλλά και από το καθεστώς της Αντιβασιλείας διώχτηκε και φυλακίστηκε (1834).
Μετά την αποφυλάκισή του έγραψε την τετράτομη «Επιτομή της Ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδος» που εξιστορεί γεγονότα από το 1715 έως το 1835. Αποτελεί σπουδαία πηγή για τον αγώνα στη ΝΔ Πελοπόννησο.
Πέθανε στην Κυπαρισσία το 1851
ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΙ
Όνομα αγωνιστών του 1821
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Γενάρχης της οικογένειας
Ο Αναστάσης Χρήστου γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα το 1700. Ήταν εγγράμματος, σώφρων και με πατριωτικά αισθήματα.
Διετέλεσε Προεστός της επαρχίας Φαναρίου και οργάνωσε τη διοίκησή της.
Αναφέρεται ότι υπήρξε δάσκαλος στο Σχολείο που λειτουργούσε στην Ανδρίτσαινα κατά την Τουρκοκρατία, το οποίο πυρπολήθηκε μετά τα Ορλωφικά.
Έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1769-1770 (Ορλωφικά) ξεσηκώνοντας ολόκληρη την επαρχία Φαναρίου και στέλνοντας πολλούς Ολυμπίους να βοηθήσουν τους Μανιάτες.
Μετά την αποτυχία της επανάστασης συνελήφθη από τους Τούρκους και σουβλίστηκε στην Ανδρίτσαινα ή εκρεμάσθη (1770).
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Γιος του Αναστάση
Ο γιος του Αναστάση, Χρήστος Αναστασίου, μετά την αποτυχία της επανάστασης του 1769-70 (Ορλωφικά) κατέφυγε στη Ζάκυνθο με τα αδέλφια του (Ιωάννη και Τζαννέτο), ενώ η περιουσία της οικογένειας δημεύθηκε.
Επανήλθαν στην Ανδρίτσαινα αργότερα, όταν δόθηκε αμνηστία και αποδόθηκαν τα δημευθέντα πατρικά κτήματα.
Ήταν εγγράμματος, ενάρετος και θερμός πατριώτης. Αναδείχτηκε προεστός της επαρχίας Φαναρίου και επέδειξε σημαντική δραστηριότητα όπως: ίδρυση σχολείου στην Ανδρίτσαινα (1783), οργάνωση εργαστηρίων βιοτεχνίας, προώθηση εμπορικής κίνησης, πολιτιστικής ζωής και αγωνιστικής διάθεσης.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα υπηρέτησε ως έφορος επί των εσόδων και εξόδων της επαρχίας Φαναρίου και φρόντιζε για τον ανεφοδιασμό των στρατιωτικών της επαρχίας του.
Ο Αναστάσης γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα και ήταν γιος του Χρίστου Αναστασίου Χριστόπουλου.
Σπούδασε αρχικά στη Σχολή του Άργους και κατόπιν στην Κωνσταντινούλη, στην Πίζα και στο Βουκουρέστι νομικά και φιλοσοφικά.
Άσκησε το επάγγελμα του δασκάλου στο Βουκουρέστι και στο Ιάσιο και έλαβε μέρος, ως ιερολοχίτης, στη μάχη του Δραγατσανίου με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.
Μετά την Επανάσταση επέστρεψε στην Ελλάδα και χρημάτισε δικαστής, μέχρι του βαθμού του Εφέτου.
Συνέγραψε γραμματική της ελληνικής γλώσσας και σχολίασε τον Ισοκράτη.
Πέθανε στην Αθήνα το 1854.
ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ
Φιλικός και αγωνιστής του 1821
ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Φιλικός και αγωνιστής του 1821
Ο Παναγιώτης πριν την Επανάσταση ήταν έμπορος στην Κωνσταντινούπολη, όπου μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία.
Με την έναρξη της επανάστασης κατέβηκε στο Μοριά και έλαβε μέρος σε μάχες του αγώνα.
Το 1836 εγκαταστάθηκε στην Καλαμάτα, όπου δικηγόρησε.
ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΤΖΑΝΕΤΟΣ
Φιλικός και καπετάνιος
Ο Τζανέτος γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα το 1788 και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία στην Κωνσταντινούπολη, όπου εμπορευόταν.
Πριν την επανάσταση κατέβηκε στο Μοριά και ανέλαβε την αρχηγία των φιλικών στην επαρχία Φαναρίου.
Στις 25 Μαρτίου 1821 κήρυξε επίσημα την επανάσταση στην Ολυμπία και κτύπησε, σε συνεννόηση με το Θ. Κολοκοτρώνη, τους Τούρκους της περιφέρειάς του.
Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες τόσο στο Μοριά όσο και στη Ρούμελη, ως αρχηγός σώματος και κάτω από τις διαταγές του Πλαπούτα και του Νικηταρά. Παρίστατο σε όλες τις Εθνικές Συνελεύσεις, ως αντιπρόσωπος της επαρχίας Φαναρίου.
Μετά την απελευθέρωση έγινε Συνταγματάρχης της Φάλλαγγος και τιμήθηκε με το Σταυρό του Σωτήρος. Πέθανε το 1878.
ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
Κρατικός λειτουργός-Συγγραφέας – Πολιτικός
Ο Χαράλαμπος Χριστόπουλος γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα, πιθανόν το 1809. Ήταν ο τελευταίος γιος του Χρήστου Αναστασίου και της Αγγελικής, το γένος Νικολή Τζανέτου, αδελφής του ιδρυτή της Βιβλιοθήκης της Ανδρίτσαινας, Κωνσταντίνου Νικολόπουλου.
Πήγε σχολείο στην Αίγινα και παρακολούθησε μαθήματα ως ακροατής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο Παρίσι.
Επέστρεψε στην Αθήνα και εργάστηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών.
Πολιτεύτηκε για πρώτη φορά το 1850 και εκλέχθηκε βουλευτής Ολυμπίας.
Διετέλεσε Υπουργός των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως από το 1855 μέχρι το 1859, οπότε και παραιτήθηκε.
Το 1861 έγινε Υπουργός Εσωτερικών στην ίδια κυβέρνηση και παραιτήθηκε μετά από ένα χρόνο.
Επανεκλέχτηκε βουλευτής της επαρχίας Ολυμπίας στις βουλευτικές εκλογές του 1865 και διετέλεσε Υπουργός των Εξωτερικών, Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως.
Αποτέλεσε , ως Υπουργός Παιδείας, ιδρυτικό μέλος του Γυμνασίου Ανδρίτσαινας, ένα από τα αρχαιότερα Γυμνάσια του Ελληνικού κράτους.
Πέθανε στην Αθήνα στις 8 Απριλίου 1871.
Τσάρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (1825-1855)
Ο Νικόλαος Α΄ Παύλοβιτς γεννήθηκε το 1796 και ήταν τριτότοκος γιός του Παύλου Α΄ Πέτροβιτς και της τσαρίνας Μαρίας της Βυρτεμβέργης.
Πενταετής (1801) εβίωσε την οδυνηρή εμπειρία της δολοφονίας του εστεμμένου πατέρα του.
Ακολούθησε στρατιωτικές σπουδές, για τις οποίες έδειξε ιδιαίτερη κλίση καθώς και προσήλωση στη στρατιωτική πειθαρχία. Παράλληλα έδειξε ενδιαφέρον και για τη μουσική.
Το 1814 εντάχθηκε στο Ρωσικό στρατό. Νυμφέφτηκε τη Γερμανίδα πριγκίπισσα Καρλόττα, που έγινε ορθόδοξη και μετονομάστηκε σε Αλεξάνδρα.
Ανέλαβε το αυτοκρατορικό αξίωμα μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου Α΄(1825), παρακάμπτοντας τα δικαιώματα διαδοχής του πρεσβύτερου αδελφού του Κωνσταντίνου Παύλοβιτς (αντιβασιλέα της Πολωνίας), ο οποίος παραιτήθηκε από κάθε διεκδίκηση.
Η εσωτερική του πολιτική διακρινόταν από ακραίες απολυταρχικές ιδέες, και ως εκ τούτου θεμελίωσε ένα αυταρχικότατο γραφειοκρατικό καθεστώς.
Αποκλήθηκε από τους υπηκόους του «σιδηρούς τσάρος» και «δήμιος».
Η εξωτερική πολιτική του Νικολάου Α΄ επηρέασε σημαντικά τις διεθνείς εξελίξεις στην Ανατολή και συνέβαλε στην αίσια κατάληξη του αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία.
Συγκεκριμένα, ο Ρώσος μονάρχης υποστήριξε θερμά τις αντιφιλελεύθερες αρχές της Ιεράς Συμμαχίας, αλλά παράλληλα εμφανίστηκε αυτόκλητος υπερασπιστής της Ορθοδοξίας, σφοδρός πολέμιος του Ισλάμ και οπαδός της αυτονομίας των βαλκανικών λαών, που ήσαν υποτελείς στους Τούρκους, προκειμένου να αντιμετωπίσει αποφασιστικά τις ανατολικές βλέψεις της Αγγλίας και Γαλλίας.
Στα πλαίσια της ανωτέρω πολιτικής εντάσσεται η συμμετοχή της Ρωσίας στην περίφημη ναυμαχία του Ναυαρίνου και ο νικηφόρος για τους Ρώσους πόλεμος εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1828-29).
Αποτέλεσμα του ανωτέρω πολέμου είναι η αναγνώριση της ελληνικής εθνικής ανεξαρτησίας από την Πύλη (Τουρκία) με τη Συνθήκη της Ανδριανούπολης 1829.
Πέθανε το 1855 κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου (1853-56), ο οποίος κατέληξε σε ήττα της Ρωσίας και φέρει βαρύτατες ευθύνες ο Νικόλαος ο Α΄ για την προετοιμασία και διεξαγωγή του, καθότι αυτός ο πόλεμος είναι αποτέλεσμα του ανταγωνισμού της Ρωσίας με τις άλλες Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία-Γαλλία).
Comments